Ομιλία συγγραφέα στην παρουσίαση

Σεβασμιώτατε
Κύριε
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί μου φίλοι
Πριν αρχίσω τις ευχαριστίες και τα λόγια τα καλά, επιτρέψτε μου σας παρακαλώ να πω δυο σταράτες κουβέντες στους εκλεκτούς ομιλητές της αποψινής βραδιάς. Στην αγαπητή μου αντινομάρχισσα δηλαδή, τη Μαρία την Αρχοντάκη, στο γνωστό φιλόλογο και Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνης, το σεβαστό μου κύριο Ζήνωνα Ζανέτο και στο φίλο βουλευτή το Μανόλη τον Όθωνα.
Θέλω να τους πω λοιπόν, πως απ’ ό,τι είπανε απόψε εδώ, λέξη δεν επίστεψα. Κι αυτό όχι επειδή έχω κάποιο συγκεκριμένο λόγο, αλλά καθαρά για λόγους αυτοπροστασίας. Γιατί από το να κρατάς το καλαμάρι και να γράφεις, μέχρι να καβαλικέψεις το καλάμι, δε θέλει και πολύ. Ένα μικρό, τόσο δα πηδαράκι είναι. Κι ακόμη γιατί δε θέλω να ξεχνώ τα λόγια της γυναίκας μου της Αμαλίας. «Άλλοι» λέει, «είναι ψώνια και το παίζουνε και συγγραφείς κι άλλοι που είναι πραγματικοί συγγραφείς καταλήγουνε ψώνια» κι εμένα επιτρέψτε μου να μη θέλω ν’ ανήκω σε καμιά απ’ αυτές τις κατηγορίες. Γι’ αυτό κι εγώ δεν επίστεψα λέξη απ’ αυτά που ‘πατε απόψε και καθάρισα.
Επειδή όμως καθένας που θ’ αποφασίσει αυτά που γράφει να τα βγάλει στη δημοσιότητα, θέλει και την επιβεβαίωση και το λόγο τον καλό, σκέφτομαι πως και το ένα δέκατο απ’ αυτά που είπατε να ‘ναι αλήθεια, πάλι κέρδος είναι. Και μιας και τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, ας πάμε παρακάτω.
Υπαίτιος για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είναι ο πατέρας μου, στον οποίο και το αφιερώνω μαζί με τη μάνα μου για την υπομονή της. Απ’ αυτόν άκουσα κι έμαθα τα περισσότερα απ’ αυτά που περιγράφω. Άλλωστε κι οι δυο ήρωες του βιβλίου ο Νακογιώργης-Ντακογιώργης κι ο Βερωνιανός-Μερωνιανός, οι παππούδες του ήτανε. Προσπάθησα να περιγράψω εικόνες απλές του χωριού, με τις δυσκολίες και τη ζεστασιά εκείνης της εποχής και χρησιμοποίησα λόγο απλό, καθημερινό. Όχι πως το ‘καμα επίτηδες. Έτσι ήξερα να γράφω κι έτσι έγραψα.
Και τώρα στην ουσία. Το «Όπως τ’ όνειρο», είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πολλές μικρές, άσχετες μεταξύ τους ιστορίες. Ο αγαπητός μου πρόεδρος της ΙΛΕΡ, ο κύριος Μιχάλης Τρούλης, είχε την υπομονή κι έκατσε και τις μέτρησε. Τις έβγαλε είκοσι μία. Μ’ έβαλε σε περιέργεια και μένα και κάθισα και τις μέτρησα κι εγώ. Δίκιο έχει, τόσες είναι.
Έλεγα λοιπόν πως το βιβλίο αυτό είναι βασισμένο σε πολλές, άσχετες μεταξύ τους αληθινές ιστορίες, που έγιναν σε διαφορετικό βέβαια τόπο και σε άλλο χρόνο απ’ αυτόν που φαίνεται να διαδραματίζονται. Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν πλαστεί με μπόλικο μύθο κι έχουν γίνει ένα, σε σημείο που κι αυτοί που κάτι έχουν ακουστά να μπερδεύονται και να μη μπορούν να ξεχωρίσουν εύκολα την αλήθεια από το μύθο. Και για να γίνω περισσότερο κατανοητός, σας λέω μόνο πως όταν το πρωτοδιάβασε η μάνα μου, με ρωτούσε μετά τι απογίναν οι αδελφές του Βερωνιανού, λες και ξέρω εγώ αν είχε αδελφές ο Βερωνιανός και πόσες!
Επίσης θα ήθελα ν’ αναφερθώ λίγο σ’ αυτούς που εκφράσανε την άποψη πως δεν θα ‘πρεπε ν’ αλλάξω τα ονόματα των χωριών και των πολιτειών που αναφέρω. Μπορεί να ‘χουν και δίκιο. Εγώ όταν τα έγραφα αυτά , είχα στο νου μου τ’ Αμάρι με τα χωριά του, το Μέρωνα, το Γερακάρι, τη Νίθαυρη, τους Αποστόλους, τη Γέννα και τ’ άλλα χωριά της επαρχίας. Κι από το κατωμέρι, το Παγκαλοχώρι, τ’ Αστέρι, το Χαμαλεύρι κι από την άλλη μεριά το Άδελε, την Πηγή, τη Λούτρα, την Κυριάννα κι όποιο άλλο χωριό αναφέρω. Αλλά με τέτοια μυθοπλασία, τολμούσα να τα πω με τ’ όνομά τους;
Ας είναι. Εγώ έκανα μια προσπάθεια ταξιδεύοντας στ’ όνειρο, ν’ αποτυπώσω στο χαρτί κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία μιας εποχής που πέρασε μεν, αλλά δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Εσείς απ’ ότι λέτε, τα κατάφερα. Ισχυρίζεστε επίσης πως σας αρέσει το βιβλίο. Σας παρακαλώ πολύ δεν είναι αστεία αυτά και κινδυνεύετε, πάλι εσείς να την πληρώσετε. Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο μου δίνετε θάρρος να γράψω κι άλλο και μη μου παραπονιέστε ύστερα. Καθαρές κουβέντες.
Πέρα από τ’ αστεία όμως, όλους σας ευχαριστώ. Και πρώτ’ απ’ όλους το σεβαστό μου καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης τον κύριο Γιώργο Γραμματικάκη που ήταν ο πρώτος που μου είπε καλές κουβέντες και μ’ ενθάρρυνε να προχωρήσω,τον αγαπητό μου Μιχάλη Τρούλη που χάρις στην επιμονή του και τα καλά λόγια που δεν τσιγκουνεύτηκε να γράψει στον πρόλογο, εκδόθηκε αυτό το βιβλίο. Τους διευθυντές των εφημερίδων, των μέσων ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους για τη σημασία που μου έδωσαν. Τις εκδόσεις Καλαϊτζάκη για την ποιότητα της δουλειάς τους. Το Δήμαρχο του Δήμου Αρκαδίου, το φίλο Μανόλη Μανωλακάκη που με τα αρκετά βιβλία που αγόρασε, ενίσχυσε σημαντικά στο να καλυφθούν κάποια από τα έξοδα της έκδοσης. Τους ομιλητές της βραδιάς και το συντονιστή της εκδήλωσης τον εκλεκτό δημοσιογράφο Μανούσο Κλάδο για το χρόνο που διέθεσαν και τα καλά τους λόγια κι όλους εσάς που αφήσατε τη βολή σας και διαθέσατε το χρόνο σας για να μας ακολουθήσετε σ’ αυτό το ταξίδι στ’ όνειρο.
Όλους σας ευχαριστώ.